Biliyordum yarın güzel olacak. Hani deriz ya, ben biliyordum diye...İşte bende biliyordum yeni yılın ilk çalışma gününün başarılı geçeceğini. İçimde bir heves vardı. Sabah erkenden kalktım halletmem gereken işlerim vardı. Onları halletmek için, arabamla Keçiören, Etlik, Bahçeli , Küçükesat koşturdum durdum. Akşam olmasa, daha doğrusu aile düzenimiz olmasa yada kadın olmasam daha eve gidemezdim. Bugün çok sevdiğim arkadaşıma uğradım. Gerçi hergün uğruyorum. Ama bu dafa yılbaşı tatili araya girdiği için 4 gün görüşememiştik. Biraz paylaştık. Sorunların paylaşarak azalacağına inandığım için, bu defada paylaştık anlıyacağınız dertleştik. Ağladı ağlamaması üzülmemesi için yaşamdan örnekler verdim, konuyu dağıtmaya çalıştım. Ne kadar dağıttım desemde biliyorum onun yüreği rahat değil. Ben günün koşturmacasıyla çok yalnızlık hissetmiyorum. Akşam olunca eşimle sohbet ediyoruz. Bazanda birbirimize kızıyor tartışıyoruz. Sohbet edecek, tartışacak bir eşim var. Zaman zaman kızsamda yokluğunun beni çok üzeceğine inanıyorum. 36 yıldır biraradayız. Kötü günlerimizi, güzel günlerimizi paylaştık. Birlikte ağladık birlikte güldük. Aramızda özellerimiz var. Benim herşeyim. İşte arkadaşımında herşeyim diyebileceği bir yoldaşa ihtiyacı var. Birde artık insan hayatın zorluklarını tek başına taşıyamaz hale geliyor bardak taşıyor anlayacağınız. İşte bugün arkadaşım için öyle bir gündü. İşlerimin güzelliği yanında arkadaşımın üzüntüsü beni üzdü tabii. Ama yinede mutluyum. Arkadaşıma destek oldum. Arkadaşımın kendisine destek olabilecek bir arkadaşı var. Benimde bana güvenen ve benimle en önemli şeylerini paylaşancak kadar beni yakın gören bir arkadaşım var. Hayat bu, inişli çıkışlı uzun bir yol. Umarım 2010 arkadaşım için, hepimiz için çıkış yolu olur. Herkesin yüzü hep güler. Hepimiz bugün benim dediğim gibi, hergün için GÜZEL BİRGÜN dü, der.
